همه نامهای اهرم فلزی که به گیربکس خودرو متصل میشود - «میله دنده»، «اهرم دنده»، «تعویض دنده» یا «شیفتکننده» - انواعی از این عبارات هستند. نام رسمی آن اهرم انتقال قدرت است. در یک گیربکس اتوماتیک، یک اهرم قابل مقایسه به عنوان "انتخاب کننده دنده" شناخته می شود، در حالی که اهرم تعویض دنده در جعبه دنده دستی به عنوان "میله دنده" شناخته می شود.
متداولترین محل قرارگیری یک دنده بین صندلیهای جلوی خودرو، یا روی کنسول مرکزی، تونل انتقال و یا مستقیماً روی زمین است. با توجه به اصل شیفت با سیم، اهرم در خودروهای گیربکس اتوماتیک بیشتر شبیه انتخابگر دنده عمل می کند و در خودروهای جدیدتر نیازی به اتصال تعویض دنده ندارد. همچنین این مزیت را دارد که امکان استفاده از صندلی جلو به سبک نیمکتی با عرض کامل را دارد. متعاقباً از محبوبیت آن خارج شد، اما هنوز هم میتوان آن را در بسیاری از وانتها، وانتها و وسایل نقلیه اضطراری در بازار آمریکای شمالی یافت.
در برخی از خودروهای اسپورت مدرن، اهرم دنده به طور کامل با "پادل" جایگزین شده است، که یک جفت اهرم هستند که در دو طرف ستون فرمان نصب شده اند و معمولاً سوئیچ های الکتریکی (به جای اتصال مکانیکی به گیربکس) را به کار می برند. افزایش دنده ها به سمت بالا و دیگری پایین. قبل از رویه فعلی نصب «پرهها» بر روی خود فرمان (حذف شده)، خودروهای فرمول یک برای پنهان کردن چوب دنده پشت فرمان در بدنه دماغه استفاده میکردند.